كِتَابُ الْأَحْبَاسِ

په‌رتووكی وه‌قفه‌كان

بَابُ حَبْسِ الْمَشَاعِ

باسی وەقفکردنى (الْمَشَاعِ) (پشکى خۆی لەو ماڵ و سامانانەى کە دابەش نەکراون)

٣٨٧. عَنْ ابْنِ عُمَرَ k قَالَ: قَالَ عُمَرُ h لِلنَّبِيِّ ﷺ: إِنَّ الْمِائَةَ سَهْمٍ الَّتِي لِي بِخَيْبَرَ لَمْ أُصِبْ مَالًا قَطُّ أَعْجَبَ إِلَيَّ مِنْهَا، قَدْ أَرَدْتُ أَنْ أَتَصَدَّقَ بِهَا، فَقَالَ النَّبِيُّ ﷺ: «احْبِسْ أَصْلَهَا، وَسَبِّلْ ثَمَرَتَهَا».

ئيبن عومەر k دەڵێت: عومەر h بە پێغەمبەرى ﷺ گوت: ئەو سەد پارچە زەوییەى کە پشکی منە لە خەیبەر هیچ ماڵێکم بەدەست نەهێناوە لەوە بەنرختر بێت بەلامەوە، دەمەوێت بیبەخشم، پێغەمبەر ﷺ فەرمووی: «زەوییەکە بکە بە وەقف و بەرهەمەکەى لەپێناو خوادا ببەخشە».